دکترای فلسفه اسلامی و استاد همکار جامعه المصطفی العالمیه، قم
چکیده
این تحقیق با رویکرد فلسفی و با بهکارگیری روش تحلیلی ـ توصیفی مبتنی بر مطالعات کتابخانهای به تبیین نظریه صدرالمتألهین در باب علم الاهی میپردازد. در تبیین نظریه صدرا ابتدا سعی شده است نقد و بررسیهای صدرا از دیدگاه دیگران موردمداقه قرار گیرد تا از خلال این نقد و نظرهای صدرا، دیدگاه او در بابِ علم الاهی روشن گردد. یافتههای این تحقیق نشان میدهد که ازنظر صدرا ذات حق به دلیل برخورداری از شدت وجودی، بالاترین مرتبهی علم را نیز دارد، زیرا وجود در دیدگاه وی عین علم است و بهتبع شدت وجودی، علم او نیز در عالیترین مرتبه قرار میگیرد. به وزان وجود ما لایتناهی فوق ما لایتناهی که حضرت حق دارد علم او به ذاتش به همان وزان خواهد بود. ملاصدرا معتقد است که وجود اشیا برای خداوند عین علم او به آنها است و میان علم به اشیا و وجود اشیا مباینت و مغایرت نیست. ازنظر وی معنای علم ذاتی تفصیلی قبل از ایجاد یعنی اینکه موجودات وجودشان نزد او مکشوف و مشهود است اما به نحو اکمل و پیراسته از ضعفها و حدود نقایص.